Seminarium duchowne to miejsce szczególnie ważne w każdej diecezji, jak i każdym zakonie. Także i w naszej michalickiej wspólnocie. Seminarium to miejsce formacji duchowej i intelektualnej przyszłych kapłanów. Z tego miejsca uformowani kapłani są posyłani niczym apostołowie w różne kierunki i na różne poletka działalności Zgromadzenia.
Jeszcze na etapie mojej formacji seminaryjnej w jednym z kazań słyszałem, że seminarium to serce Zgromadzenia. Nikomu z nas nie trzeba z pewnością zbytnio tłumaczyć, jak dla każdego organizmu ważne jest serce i jak wiele od jego zdrowej kondycji zależy. Zdrowo bijące serce, sprawnie pompujące krew zaopatrującą w życiodajne składniki każdy z organów, jest nieocenionym skarbem. Każde zdrowe serce składa się z komór, przedsionków, zastawek i każdy element tego organu jest istotny i ważny. Trzeba nam tutaj powiedzieć, iż podobnie jest w życiu i działalności każdej ze wspólnot w Kościele.
Duchowe serce wspólnoty zakonnej – seminarium – też składa się z wielu współgrających, zależnych od siebie i wpływających na siebie elementów. Centrum tego zgromadzeniowego serca i jednocześnie jego najważniejszą przestrzenią jest seminaryjna kaplica. Obecny w tabernakulum Jezus, uobecniana każdego dnia na ołtarzu Najświętsza Ofiara, zanoszone do Boga z serca płynące słowa modlitw i odczuwalna opieka Maryi oraz świętych Aniołów ze św. Michałem Archaniołem na czele – to wszystko stanowi niewątpliwie służący duchowemu rozwojowi klimat wiary.
Żyjemy w świecie różnorakich znaków. Bez nich trudno wyobrazić sobie naszą codzienność. Każdy z nich ma wielkie i ważne znaczenie. Podobnie jest i w życiu duchowym. Najważniejszymi w naszej relacji do Boga znakami są bez wątpienia sakramenty. Istotną rolę pełnią też sakramentalia.
Jedna z definicji mówi, że sakramentalia to znaki święte ustanowione przez Kościół na podobieństwo sakramentów, by sprawiały skutki duchowe mocą modlitwy Kościoła. Natomiast, jak przypomina nam Katechizm Kościoła Katolickiego, rolą sakramentaliów jest przygotowanie na przyjęcie głównego skutku sakramentów oraz uświęcenie różnych okoliczności naszego życia (KKK 1677).
Dlaczego o tym wszystkim piszę? Dzięki inicjatywie ks. rektora Stanisława Kalisztana CSMA, 14 stycznia br., w sobotę, w michalickim seminarium odbyła się przepiękna uroczystość. Poświęcona została przywieziona z Gargano (ofiarowana przez wspólnotę michalitów z rektorem sanktuarium, ks. Władysławem Suchym CSMA na czele) figura św. Michała Archanioła. Na stałe pozostanie ona w seminaryjnej kaplicy. Poświęcenie było okazją do tego, aby członkowie rodziny Bractwa Szkaplerza Świętego Michała Archanioła z Krakowa i okolic mogli spotkać się na wspólnotowej modlitwie.
Poświecenie figury, które się dokonało, będzie – jak mocno wierzymy – pomocą dla tych, którzy będą w jej bliskości spotykać się na modlitwie kierowanej do wszechmogącego Boga, poprzez tego, którego ustanowił On naszym patronem i wspomożycielem.
Jakże trudno byłoby nam żyć, nie posiadając w swej bliskości różnego rodzaju przedmiotów ułatwiających nam codzienne funkcjonowanie. I w naszej relacji do Boga potrzebujemy również, jak się okazuje, chociażby figur przedstawiających wizerunki świętych. Są to znaki mające na celu ułatwienie nam nawiązania duchowej relacji.
Kaplica seminaryjna w Krakowie – SERCE MICHALICKIEGO ZGROMADZENIA – mieszcząca się przy ul. Kazimierza Wielkiego 95a z nowo poświęconą figurą Księcia Aniołów staje się kolejną przystanią modlitwy na mapie naszej Ojczyzny, przystanią modlitwy dla rodziny Bractwa Szkaplerza. Czujcie się kochani, mieszkający czy też przebywający w Krakowie, zaproszeni, by w tym miejscu, jeżeli nadarzy się ku temu okazja, odnaleźć się choćby na krótką modlitwę.
Widzialny znak anielskiego patrona niech dopomaga wszystkim nawiedzającym seminaryjną kaplicę: zarówno tym na co dzień tam przebywającym – kapłanom i seminarzystom, jak też wiernym świeckim szukającym w tym miejscu przestrzeni odkrywania i realizacji przeżywanej wiary.
W każdy pierwszy wtorek i drugą sobotę miesiąca w godzinach wieczornych (szczegóły w tabelce obok) istnieje możliwość uczestnictwa we wspólnotowej modlitwie wraz ze wspólnotą seminaryjną przez wstawiennictwo św Michała Archanioła i Maryi Królowej Aniołów.
Dziękując Bogu za widzialny dar obecności w naszym życiu św. Michała Archanioła, prośmy o liczne i święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne oraz o łaskę wytrwania i świętości życia dla powołanych. Niech nie zabraknie tych, którzy pod sztandarem Księcia Aniołów głosić będą swym życiem i przeżywanym powołaniem kapłańskim czy zakonnym Któż jak Bóg!
Z darem pamięci w modlitwie
ks. Robert Ryndak CSMA
Moderator Bractwa Szkaplerza
Świętego Michała Archanioła
Artykuł ukazał się w dwumiesięczniku „Któż jak Bóg” (2/2023).
