MEDYTACJA DWUDZIESTA TRZECIA

BAZYLIKA NIE RĘKĄ LUDZKĄ POŚWIĘCONA

Trzecie objawienie jest też nazywane epizodem poświęcenia: „Tymczasem, mieszkańcy Siponto pozostawali niezdecydowani co robić z tym miejscem. Czy mają wchodzić do kościoła, czy mają go poświęcać” (Apparitio). Jednak w 493 r. po zwycięstwie, biskup Maiorano, utwierdzony pozytywną opinią papieża Gelazego I, zdecydował posłuchać Niebiańskiego Opiekuna i jako znak wdzięczności, konsekrować jaskinię dla kultu.

Lecz w nocy, Michał Anioł Pana, objawił się biskupowi Siponto w wizji i powiedział: „Nie do was należy konsekracja Bazyliki wzniesionej przeze mnie. Ja, który ją zbudowałem, ja sam ją konsekrowałem. Wy jednak wchodźcie i uczęszczajcie do tego miejsca znajdującego się pod moją opieką” (Apparitio). Bazylika ta nazywana jest odtąd „Bazyliką Niebiańską”, ponieważ poświęcił ją sam święty Michał. Tak więc biskup Lorenzo, wraz z innymi siedmioma biskupami Apulii, w procesji wraz z ludem i klerem z Siponto wyruszył do świętego miejsca. Podczas wspinaczki miało miejsce następujące wydarzenie: Kilka orłów swymi rozpiętymi skrzydłami, ochraniało biskupów przed promieniami słońca. Po dotarciu do groty zastali tam już wzniesiony prosty ołtarz, przykryty szkarłatnym paliuszem i wznoszącym się nad nim krzyżem. Ponadto legenda głosi, że w skale odnaleźli odcisk stopy św. Michała. 29 września, biskup Maiorano z ogromną radością, po raz pierwszy w tym miejscu, ofiarował Mszę Świętą.

Czwarte objawienie

Był rok 1656, na terenie dzisiejszych Włoch szalała dżuma. Miejscowy biskup Alfons Puccinelli, zdając sobie sprawę z niebezpieczeństwa, jakie groziło miastu, zwrócił się z prośbą o pomoc do Św. Michała. Duszpasterz chciał wręcz wymóc wolę Bożą, wkładając w ręce figury św. Michała tekst modlitwy sformułowanej w imieniu wszystkich mieszkańców miasta. 22 września, o świcie, podczas modlitwy w pokoju biskupim w Monte Sant`Angelo, usłyszał jakby trzęsienie ziemi. W olśniewającym blasku ukazał mu się św. Michał, polecając, aby poświęcił kamyki pochodzące z groty i wyżłobić na nich znak krzyża oraz litery M. A. (Michał Archanioł). Według słów Archanioła ktokolwiek będzie posiadał i ze czcią przechowywał taki kamyk, uchroni się od choroby. Biskup z wiarą przyjął polecenie Zwiastuna Bożych wyroków. Zgodnie z obietnicą Św. Michała, nie tylko miasto, ale i wszyscy ci, którzy posiadali poświęcone kamyki, w krótkim czasie zostali uwolnieni od zarazy.

Na wieczną pamiątkę tego cudu, biskup zarządził wzniesienie pomnika ku czci św. Michała na placu na przeciw pałacu biskupiego, w którym miało miejsce to cudowne wydarzenie. Napis w języku łacińskim umieszczony na pomniku jeszcze dziś przypomina o tym niezwykłym wydarzeniu: Księciu Aniołów, Zwycięzcy zarazy, Patronowi i Opiekunowi pomnik na wieczną wdzięczność Alfonso Puccinelli 1656. Te kamienie są uważane za relikwie św. Michała i z powodzeniem wykorzystywane do egzorcyzmów.

Niebiańska Grota

Wejścia do groty strzegą dwa anioły. Na szczyt góry prowadzą kamienne schody, jest ich 86. Wejście do sanktuarium, wybudowanego na górze, poprzedza żelazna brama. W jaskini zachwyca figura św. Michała Archanioła. Posąg pochodzi z XVI wieku i ma 130 cm wysokości. Wykonana jest z białego marmuru. Przedstawia Archanioła w stroju legionisty rzymskiego, u stóp którego leży szatan z twarzą małpy i ogonem węża. W prawej dłoni trzyma miecz. W grocie znajduje się także odcisk stopy Archanioła jako pamiątka po „epizodzie zagubienia byka” (pierwsze objawienie).

Miejsce to odwiedzali papieże, m.in. św. Gelazy I, Grzegorz X, bł. Urban II, Kalikst II (to on ogłosił św. Michała Archanioła „Księciem i opiekunem całego świata”). Także i Leon XIII, który miał widzenie, po którym napisał znaną do dziś i odmawianą modlitwę do św. Michała Archanioła. Do tego miejsca pielgrzymował św. Franciszek z Asyżu, a także i św. Ojciec Pio, mieszkający w San Giovanni Rotondo, które jest oddalone od góry zaledwie o 20 km. Zdarzało się, niekiedy, że św. ojciec Pio pytał, czy goście byli już w odwiedzinach u św. Michała Archanioła. W przypadku odmownej odpowiedzi polecał pojechać najpierw tam.

24 maja 1987 roku przybył w to miejsce także i papież Jan Paweł II.

Wiosną 1995 roku do sanktuarium Świętego Michała Archanioła na Monte Sant’Angelo przybyli pierwsi michalici i podjęli pracę u boku oo. benedyktynów, poprzednich kustoszy sanktuarium. 13 lipca 1996 r. Zgromadzenie Świętego Michała Archanioła przejęło całkowitą opiekę nad Sanktuarium św. Michała Archanioła na Górze Gargano – najważniejszym miejscem kultu św. Michała Archanioła w Kościele.

W roku 2013 rozpoczęła się w Polsce, a także we Włoszech, Paragwaju, w Kanadzie, na Dominikanie i w innych krajach, gdzie posługują michalici peregrynacja kopii Figury św. Michała Archanioła z Monte Sant’Angelo. Michał Archanioł na nowo zdobywa Polskę i serca Polaków. Gdziekolwiek pojawi w znaku figury, tłumy ludzi modlą się i proszą o jego pomoc w walce ze złem.

Co takiego dzieje się podczas peregrynacji figury Archanioła, dlaczego ludzie tak licznie i chętnie garną się pod Jego skrzydła? Niewątpliwie za przyczyną Świętego, który wstawia się u Boga, w wielu zapaliła się iskra wiary i nadziei. A w czasie nawiedzenia kościoły wypełnione są ludźmi od rana do wieczora, długie kolejki do spowiedzi ustawiają się przy konfesjonałach, a dzieci i młodzież cierpliwie czekają, by choć na chwilę zbliżyć się do świętej figury. W programie nawiedzenia zawsze jest modlitwa o uzdrowienie i uwolnienie z nałogów, adoracja Najświętszego Sakramentu, celebracja sakramentu pojednania, błogosławieństwo osób starszych, chorych i dzieci, modlitwa egzorcyzmem prostym oraz przyjęcie szkaplerza^[1].

Peregrynacja przyczynia się do rozwoju kultu św. Michała Archanioła w Polsce i na świecie. W wielu miejscach po nawiedzeniu powstają nowe zastępy Czcicieli i Rycerzy św. Michała Archanioła. Wiele parafii po peregrynacji powróciło do modlitwy papieża Leona XIII, która odmawiana jest po każdej mszy świętej.

Zainteresowaniem cieszy się także szkaplerz św. Michała Archanioła. Wciąż przybywają osoby, które przez znak szkaplerza obierają św. Michała za szczególnego swojego patrona. Szacuje się, że szkaplerz św. Michała Archanioła nosi 450 000 osób^[2]. Ci, którzy noszą szkaplerz św. Michała Archanioła, tworzą swoisty, choć nieformalny „trzeci zakon” michalicki. Powstała rodzina szkaplerzna nazwana jest Bractwem Szkaplerznym św. Michała Archanioła. Członkowie spotykają się na modlitwie przy swoich parafiach, uczestniczą w rekolekcjach i dniach skupienia prowadzonych przez księży michalitów. Jednym słowem – to cała armia poddanych czcicieli św. Michała Archanioła, którzy kochają swojego Patrona, uznając go za orędownika i obrońcę przed atakami złego ducha.

Św. Michale Archaniele
który w brzasku swego istnienia wybrałeś Boga
i całkowicie oddałeś się spełnianiu Jego świętej woli.
Wstaw się za mną do Stwórcy, abym dzisiaj,
za Twoim przykładem, na początku nowego dnia,
otwierając się na działanie Ducha Świętego,
w każdej chwili dawał się Bogu,
wypełniając z miłością Jego świętą wolę.
Niech razem z Tobą wołam bez ustanku:
Któż jak Bóg! Przez Chrystusa Pana naszego.
Amen.

Kapłan: Pan z wami.

Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, † i Duch Święty. W. Amen

ks. Krzysztof Pelc CSMA

[1] Por. R. Szwajca, http://michalici.pl/artykul/swiety-michal-nawiedza-polske, [dostęp 10.06.2020].

[2] Zob. Ks. R. Szwajca, Sprawozdanie z Nawiedzenia kopii figury św. Michała Archanioła z Cudownej Groty Objawień na Gargano, 12.04.2020 r.