Homilia wygłoszona przez ordynariusza diecezji siedleckiej, bp. Kazimierza Gurdę w Górkach 31 stycznia 2021 r. w 100-lecie zatwierdzenia Zgromadzenia.
Drogi Księże Dziekanie,
Drodzy Księża Michalici, kustosze sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej z wikariuszem prowincji
Drodzy Bracia i Siostry,
Ewangelista św. Marek ukazuje nam Jezusa w Kafarnaum w tamtejszej synagodze. Zostaje o nim powiedziane, że naucza jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie. Spełnia się w ten sposób zapowiedź, jaką Bóg dał swemu ludowi przez Mojżesza: „Wzbudzę im potomka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co mu nakażę”.
W Jezusie wypełniają się wszystkie zapowiedzi Boga odnośnie proroków. On jest tym, który przekazuje swym uczniom pełnię objawienia, wszystko to, co usłyszał od swego Ojca. Dzięki Niemu dociera Boże słowo, Boża nauka do kolejnych pokoleń jego uczniów. Oznacza to, że prorokiem, po Chrystusie może być tylko ten, kto głosi to, co głosił Chrystus. Ten kto chce uczestniczyć w Bożym dziele może to uczynić włączając się w dzieło Jezusa.
Dzisiaj wspominamy w liturgii jednego z tych, którzy w Boże dzieło dokonane przez Jezusa się włączyli. Wspominamy z wdzięcznością bł. ks. Bronisława Markiewicza, założyciela Zgromadzenia Księży Michalitów, które w tym roku obchodzi 100 – lecie swego istnienia.
Kim jest bł. ks. Bronisław Markiewicz?
Jest księdzem diecezji przemyskiej, który w roku 1885 wyjechał do Włoch i tam wstąpił do Zgromadzenia Księży Salezjanów. W Turynie poznał św. Jana Bosko. Był zafascynowany pracą wychowawczą, jaką św. Jan Bosko i jego współbracia wykonywali na rzecz dzieci i młodzieży. Po powrocie do Polski w 1892 roku, jeszcze jako salezjanin, w Miejscu Piastowym włącza się w pracę wychowawczą dzieci i młodzieży, a szczególnie sierot. Powtarzał: „Chciałbym zebrać miliony dzieci i młodzieży z wszystkich krajów i narodów, żywić ich za darmo i przyodziewać ich na duszy i na ciele”. Jak wspomniałem, w 1897, czyli po pięciu latach posługi jako salezjanin, zakłada nowe Zgromadzenie, oddając je pod opiekę św. Michała Archanioła. Minęło 24 lata od powstania do zatwierdzenia Zgromadzenia. Zgromadzenie św. Michała Archanioła zostało zatwierdzone na prawie diecezjalnym, w roku 1921 przez abpa Krakowa, Adama Sapiehę.
Zatwierdzenia nie doczekał jego założyciel. Bł. Bronisław Markiewicz umiera 29 stycznia w 1912 roku. Założyciel Zgromadzenia zmarł w opinii świętości. Proces beatyfikacyjny rozpoczęty w roku 1958, zakończony został beatyfikacją ks. Bronisława Markiewicza. Miała ona miejsce w Warszawie 19 czerwca 2005 roku. Przewodniczył jej ks. kard. Józef Glemp.
Dzisiaj dziękujemy Panu Bogu za życie i za duchowe inspiracje, jakimi obdarzył swego sługę bł. ks. Bronisława. Dziękujemy za jego pierwszych uczniów, którzy przyjęli dar powołania do nowo powstającego zgromadzenia. Boży Duch działa we wspólnocie Kościoła i wskazuje nowe cele i zadania jakie Kościół winien wypełnić w konkretnym czasie.
Duchowość Zgromadzenia założonego przez bł. Bronisława Markiewicza zawarta jest w zawołaniu św. Michała Archanioła : „Któż jak Bóg”. Ukazuje ono zachwyt nad wielkością, dobrocią, miłością i mocą Boga, który pokonuje złego ducha. Księża Michalici dbają o kult św. Michała Archanioła. Po parafiach Kościoła w Polsce pielgrzymuje figura św. Michała Archanioła z Jego sanktuarium w Gargano we Włoszech. Michał Archanioł strzeże Kościół, strzeże naszą Ojczyznę, strzeże każdego z nas przed atakami złego ducha. Potrzeba nam Jego obrony szczególnie w dzisiejszych czasach, gdy zło jest widoczne i krzyczące.
Dzięki jasno określonemu charyzmatowi Zgromadzenia, którym jest działalność wychowawcza i charytatywna wobec dzieci i młodzieży, dzięki wierności Założycielowi, Zgromadzenie zapisało piękne karty swej stuletniej historii. Miejsce Piastowe staje się siedzibą nowego Zgromadzenia. W miarę upływu lat powstają nowe miejsca posługi zarówno w Polsce jak i poza jej granicami, w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w Kanadzie, czy we Włoszech.
Trzeba nam pamiętać, że Zgromadzenie Księży Michalitów powstaje w czasach zaborów. Miejsce Piastowe znajdowało się pod zaborem austriackim. Sytuacja życiowa poddanych cesarza Franciszka Józefa była bardzo trudna. Przysłowiem stało się wyrażenie; bieda galicyjska. Wpływało na to przeludnienie i wysokie podatki. Zaborca nie interesował się życiem swych poddanych. Starał się ich wykorzystać dla swych celów. Nie troszczył się o wy chowanie dzieci i młodzieży. Ani tej, której rodziców było stać na kształcenie swych dzieci, tym bardziej tych, których stać na to nie było, nie mówiąc już o rodzinach w których z różnych przyczyn pozostał tylko jeden rodzic. Sytuacja półsierot i sierot była więc sprawą najtrudniejszą.
Podobna sytuacja pojawiła się w czasie pierwszej wojny światowej i po jej zakończeniu. Wówczas wielu mężczyzn, ojców, zginęło w czasie działań wojennych. Nie powrócili do swych domów. Zostawili swe dzieci na utrzymaniu, bezradnych matek. Bardzo potrzebne były szkoły i zakłady wychowawcze, które dawały szanse tym, którym jej nikt nie dawał. Dobrze jest zobaczyć jak w historie życia społecznego włączał się na przestrzeni dziejów Kościół. Kościół nigdy nie był obojętny na trudne sytuacje jakie przeżywali wierni. Stale podejmował inicjatywy przez które stawał po stronie najbardziej potrzebujących.
Księża Michalici doskonale rozumieli także i to, że do rozwoju Polski, powstającej po 123 latach niewoli, potrzebni są ludzie wykształceni, ludzie znający historię swej Ojczyzny. Ludzie, którzy zdolni będą dla jej dobra poświęcić swe życie. Jest to wielkie dzieło realizowane przez Zgromadzenie Księży Michalitów dla dobra człowieka, dla wzrostu Kościoła i dla miłości Ojczyzny.
Podobnie było także i w kolejnych dekadach historii Zgromadzenia. To z czasów drugiej wojny światowej Zgromadzenie ma dwóch błogosławionych; ks. Wojciecha Nierychlewskiego i ks. Władysława Błądzińskiego. Obaj ponieśli śmierć męczeńską w czasie II wojny światowej. Obaj kochali Boga, kochali Kościół i posługiwali swym wiernym, Obaj kochali swą Ojczyznę. Warto o tym pamiętać dzisiaj, gdy niektóre grupy próbują zniszczyć, wymazać dobro, które w społeczeństwie wypełniał Kościół.
W stuletniej historii, Zgromadzenie Księży Michalitów, związało też swe dzieje z naszą diecezją. Stało się to 5 lipca 1984 roku. W tym to dniu biskup siedlecki Jan Mazur odłączył wieś Górki i wieś Izdebnik od parafii Garwolin, tworząc nową jednostkę administracyjną w Górkach, jako samodzielny Rektorat. Posługę w nowo utworzonej parafii powierzył Zgromadzeniu Księży Michalitów. A jego następca, bp Jan Wiktor Nowak, 27 maja 1997 roku wydał dekret następującej treści: „Przychylając się do prośby duszpasterzy i wiernych par. Górki koło Garwolina, biorąc pod uwagę wieloletni kult maryjny i fakt, że od dziesięciu lat w każdą pierwszą sobotę miesiąca od maja do października odprawiane są tu nabożeństwa fatimskie z licznym udziałem wiernych, niniejszym dekretem, ku większej chwale Bożej i czci Matki Najświętszej, ogłaszam parafię w Górkach koło Garwolina Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej”. Dzięki posłudze Księży Michaelitów życie sanktuarium stale się rozwija. Rozwija się duchowo, rozwija się materialnie. Rozbudowana świątynia będzie jeszcze bardzie sprzyjała przyjmowaniu większej liczby pątników, nie tylko w pierwsze soboty od miesiąca maja do października, w czasie nabożeństw fatimskich, ale także w pozostałych okresach roku liturgicznego. Pobożność maryjna, jest nam wszystkim bardzo bliska. Modlitwa różańcowa towarzyszy nam od najmłodszych lat naszego życia. Maryja jest stała towarzyszka naszej codzienności. Dlatego to sanktuarium jest nam tak bardzo potrzebne.
Za tę troskę Księży Michalitów o życie duchowe wiernych naszej diecezji, tu w Górkach koło Garwolina, chcę bardzo serdecznie podziękować, kolejnym następcom bł. Księdza Bronisława, odpowiedzialnym za Zgromadzenie Księżom Generałom, Księżom Prowincjałom, a w szczególności Księżom Proboszczom parafii w Górkach. Pierwszemu z nich – ks. Stanisławowi Pasionek, a także ks. Czesławowi Knebel, który podjął się rozbudowy sanktuarium i obecnemu ks. prob. Antoniemu Tyniec. To dzięki waszemu zaangażowaniu, dzięki waszej trosce, waszej modlitwie, waszemu zaufaniu do Matki Bożej, dzieło, które rozpoczęliście w Górkach przed 36 laty trwa i rozwija się. Wpisuje się ono, w sposób znaczący, w dzieje, w stuletnią historię waszego Zgromadzenia.
Dzisiaj dziękując Panu Bogu za całą historię Zgromadzenia św. Michała Archanioła, za jego teraźniejszość, pragniemy z nadzieją patrzeć w przyszłość. Pomimo trudności, zarówno tych związanych z pandemią koronawirusa, jak tych związanych w kryzysem wiary naszych wiernych, ufając opiece Matki Bożej Fatimskiej i św. Michała Archanioła, opiekuna Zgromadzenia, mamy głęboką nadzieję, że te doświadczenia nie tylko nie oddalą nas od Boga, od Chrystusa, Jego Kościoła, od Matki Bożej, ale nas ku wierze ukierunkują. To miejsce, to sanktuarium maryjne mamy nadzieję będzie miejscem wzrostu wiary dla wszystkich, którzy tu będą przybywać. Amen
(tekst nieautoryzowany)
