I Tydzień. Dzień 5. Seminarium Życia w Duchu Świętym

DZIEŃ 5
Duch Święty prowadzi każdego, kto szuka prawdy i szczęścia do spotkania z Jezusem – Zbawicielem i Pełnią Prawdy. Każdy ma swój czas spotkania z Jezusem, a Duch Święty pozwala nam rozpoznać Zbawiciela.


Prośmy:
Naucz mnie czekać na Ciebie, Panie – tak jak czekał na Ciebie Symeon i jak Maryja na Ciebie czekała.
Czekać w ciszy serca,
z wiarą, miłością i nadzieją.
Z sercem otwartym na Twoje Słowo.
Niech Twój Święty Duch przemienia moje serce i uwrażliwia mnie na każdy znak Twojej Obecności, bym umiał rozpoznać i uwielbić Ciebie.

Starzec Symeon (Łk 2,25-32)
A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».

SEMINARIUM ŻYCIA W DUCHU ŚWIĘTYM  to dziewięciotygodniowe rekolekcje, skierowane do wszystkich, którzy pragną żyć pełnią życia z Bogiem.

Rekolekcje trwają 9 tygodni. W każdą niedzielę o g. 18:00 na kanałach YouTube „Któż jak Bóg” oraz „Michalici” będzie zamieszczona katecheza ks. Krzysztofa Pelca CSMA, podejmująca temat danego tygodnia.  Każdy uczestnik Seminarium będzie zobowiązany do codziennej 15-minutowej modlitwy osobistej opartej na rozważaniu Słowa Bożego

Codzienna modlitwa osobista

Codzienna modlitwa osobista to bardzo ważny element rekolekcji – czas szczególnego działania Boga w naszym sercu, najważniejsza chwila w ciągu dnia. 

Skuteczność rekolekcji w znacznym stopniu zależy od wierności codziennej modlitwie.

Jak medytować Słowo Boże? – kilka praktycznych wskazówek:

  1. Przyjmij odpowiadającą ci pozycję ciała i odpręż się. Odsuń od siebie różne myśli, troski, które cię rozpraszają – oddaj je Panu. Spróbuj skupić twe myśli i serce na Jezusie.
  2. Uświadom sobie, że przebywasz w obecności Jezusa. Może ci w tym pomóc zamknięcie oczu i wyobrażenie Go sobie. Trwaj w pokoju i przez wiarę bądź pewny, że On jest z tobą, a ty jesteś z Nim.
  3. Proś Jezusa, aby prowadził cię w modlitwie i napełniał Duchem Świętym, byś mógł zrozumieć Jego słowo: „Duchu Święty, proszę Cię otwórz moje serce na wszystkie słowa, które Pan skieruje do mnie podczas tej modlitwy. Spraw, aby zapadły one głęboko w moim sercu i zmieniały moje życie”.
  4. Przeczytaj powoli Słowo z Pisma Świętego przeznaczone na dany dzień. Możesz przeczytać je kilka razy, jeśli potrzeba – głośno je wymawiając. Pozwól tym słowom przeniknąć twoje serce i umysł. Przyjmij je tak, jakby sam Bóg mówił ci je osobiście. Rozważaj te słowa w swoim sercu.
  5. Zastanów się, jaką prawdę wyrażają i jak ta prawda odnosi się do ciebie, do twojego życia, problemów, stosunku do Boga, ludzi samego siebie.
  6. Zauważ, jaką reakcję wzbudza w tobie to Słowo (przynosi nadzieję, radość, pokój, miłość, rodzi wdzięczność, budzi opór, bunt, zniechęcenie, obawę, lęk).
  7. Trwaj przed Jezusem, próbuj usłyszeć, co On tobie mówi, tobie osobiście. Jeśli tekst jest zaczerpnięty z Ewangelii, wyobraź sobie, że to ty znajdujesz się w tej scenie, np. z apostołami u stóp Jezusa, słuchając jego pouczeń. Pozostawaj przed Jezusem, przyjmując pokój i moc, która promieniuje z Jego obecności. Pozwól Jezusowi ogarnąć ciebie i otwórz Mu swoje serce.
  8. Spróbuj odpowiedzieć Bogu na Jego Słowo. Powiedz Jezusowi, co zrozumiałeś i podziękuj Mu za to. Podziel się z Nim tym, co czujesz, co przeżywasz. Twoja modlitwa może mieć formę dziękczynienia, uwielbienia, przeproszenia, prośby. Mów do Jezusa jak do przyjaciela, dziękując, zawierzając i oddając mu siebie całkowicie.
  9. Możesz pomodlić się za innych: za rodzinę, krewnych, przyjaciół, osoby w potrzebie, osoby, które cierpią, za Kościół, za twoją wspólnotę, za prowadzących rekolekcje i innych uczestników Seminarium.
  10. Możesz zakończyć modlitwą „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Maryjo”, itp.
  11. Jeśli uznasz to za pożyteczne, możesz zanotować sobie w zeszycie refleksję i doświadczenia, które pojawiły się w czasie modlitwy osobistej. Możesz podkreślić sobie słowa i zdania, które były dla Ciebie najcenniejsze.