Jezus wskazuje, że jedynie Bóg jest dawcą zbawienia. Odrzuca naturalne drogi „zbawienia” człowieka, którymi ciągle łudzi świat podległy szatanowi. Nie można znaleźć szczęścia (zbawienia) w zaspokojeniu potrzeb materialnych:
A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem”. Lecz On mu odparł: „Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mt 4,2-4).
Nie daje szczęścia zdobycie sławy, poklasku:
Wtedy wziął Go diabeł do Miasta świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o Tobie, a na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień.” Odrzekł mu Jezus: „Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego” (Mt 4,5-7).
Zbawienia nie daje zdobyta władza:
Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: „Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon”. Na to rzekł Mu Jezus: „Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz” (Mt 4,8-10).
SEMINARIUM ŻYCIA W DUCHU ŚWIĘTYM to dziewięciotygodniowe rekolekcje, skierowane do wszystkich, którzy pragną żyć pełnią życia z Bogiem.
Rekolekcje trwają 9 tygodni. W każdą niedzielę o g. 18:00 na kanałach YouTube „Któż jak Bóg” oraz „Michalici” będzie zamieszczona katecheza ks. Krzysztofa Pelca CSMA, podejmująca temat danego tygodnia. Każdy uczestnik Seminarium będzie zobowiązany do codziennej 15-minutowej modlitwy osobistej opartej na rozważaniu Słowa Bożego
Codzienna modlitwa osobista
Codzienna modlitwa osobista to bardzo ważny element rekolekcji – czas szczególnego działania Boga w naszym sercu, najważniejsza chwila w ciągu dnia.
Skuteczność rekolekcji w znacznym stopniu zależy od wierności codziennej modlitwie.
Jak medytować Słowo Boże? – kilka praktycznych wskazówek:
- Przyjmij odpowiadającą ci pozycję ciała i odpręż się. Odsuń od siebie różne myśli, troski, które cię rozpraszają – oddaj je Panu. Spróbuj skupić twe myśli i serce na Jezusie.
- Uświadom sobie, że przebywasz w obecności Jezusa. Może ci w tym pomóc zamknięcie oczu i wyobrażenie Go sobie. Trwaj w pokoju i przez wiarę bądź pewny, że On jest z tobą, a ty jesteś z Nim.
- Proś Jezusa, aby prowadził cię w modlitwie i napełniał Duchem Świętym, byś mógł zrozumieć Jego słowo: „Duchu Święty, proszę Cię otwórz moje serce na wszystkie słowa, które Pan skieruje do mnie podczas tej modlitwy. Spraw, aby zapadły one głęboko w moim sercu i zmieniały moje życie”.
- Przeczytaj powoli Słowo z Pisma Świętego przeznaczone na dany dzień. Możesz przeczytać je kilka razy, jeśli potrzeba – głośno je wymawiając. Pozwól tym słowom przeniknąć twoje serce i umysł. Przyjmij je tak, jakby sam Bóg mówił ci je osobiście. Rozważaj te słowa w swoim sercu.
- Zastanów się, jaką prawdę wyrażają i jak ta prawda odnosi się do ciebie, do twojego życia, problemów, stosunku do Boga, ludzi samego siebie.
- Zauważ, jaką reakcję wzbudza w tobie to Słowo (przynosi nadzieję, radość, pokój, miłość, rodzi wdzięczność, budzi opór, bunt, zniechęcenie, obawę, lęk).
- Trwaj przed Jezusem, próbuj usłyszeć, co On tobie mówi, tobie osobiście. Jeśli tekst jest zaczerpnięty z Ewangelii, wyobraź sobie, że to ty znajdujesz się w tej scenie, np. z apostołami u stóp Jezusa, słuchając jego pouczeń. Pozostawaj przed Jezusem, przyjmując pokój i moc, która promieniuje z Jego obecności. Pozwól Jezusowi ogarnąć ciebie i otwórz Mu swoje serce.
- Spróbuj odpowiedzieć Bogu na Jego Słowo. Powiedz Jezusowi, co zrozumiałeś i podziękuj Mu za to. Podziel się z Nim tym, co czujesz, co przeżywasz. Twoja modlitwa może mieć formę dziękczynienia, uwielbienia, przeproszenia, prośby. Mów do Jezusa jak do przyjaciela, dziękując, zawierzając i oddając mu siebie całkowicie.
- Możesz pomodlić się za innych: za rodzinę, krewnych, przyjaciół, osoby w potrzebie, osoby, które cierpią, za Kościół, za twoją wspólnotę, za prowadzących rekolekcje i innych uczestników Seminarium.
- Możesz zakończyć modlitwą „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Maryjo”, itp.
- Jeśli uznasz to za pożyteczne, możesz zanotować sobie w zeszycie refleksję i doświadczenia, które pojawiły się w czasie modlitwy osobistej. Możesz podkreślić sobie słowa i zdania, które były dla Ciebie najcenniejsze.
