Jan Paweł II jeszcze jako arcypasterz krakowski miał kontakt z michalitami, gdyż na terenie archidiecezji Zgromadzenie prowadzi parafie w Pawlikowicach koło Wieliczki, w Gorzkowie wraz z rektoratem Byszyce oraz posiada Wyższe Seminarium Duchowne w Krakowie, które odwiedzał on w czasie wizyt duszpasterskich. Ponadto, 10 października 1972 roku, kard. Karol Wojtyła uczestniczył w uroczystościach jubileuszowych 50-lecia Zgromadzenia św. Michała Archanioła w Miejscu Piastowym i przewodniczył Eucharystii.
Później, będąc Papieżem, odwiedzał michalickie ośrodki jeszcze trzykrotnie.
Quo vadis?
21 marca 1982 roku, Papież wizytując parafię św. Sebastiana za Murami w Rzymie, odwiedził kościółek „Domine quo vadis?”, usytuowany na terenie parafii na via Appia Antica, przy którym posługę duszpasterską, od lipca 1978 roku, sprawują polscy księża michalici. Wizyta miała miejsce niecały rok po zamachu na życie Ojca Świętego na placu św. Piotra w Rzymie.
W krótkim wystąpieniu do zgromadzonych Włochów i Polaków Ojciec Święty powiedział: „Wszyscy wiecie dobrze co znaczy „Quo vadis” – nawet gdybyście nie czytali książki Sienkiewicza. Na pewno znacie jego znaczenie, ponieważ jest to słowo głęboko zakorzenione w historii Rzymu i w historii Kościoła. Jest to legenda, ale legenda, która znalazła w sercu chrześcijan głębokie przyjęcie i szczególną wiarygodność. „Quo vadis?” jest miejscem, gdzie się znajdujemy. Jest miejscem bardzo ważnym, decydującym dla każdego następcy Piotra. Tak było dla Piotra w jego życiu; w ostatnich chwilach jego życia było momentem decydującym i pozostało decydującym dla wszystkich jego następców. Jest miejscem, które ma specjalne znaczenie w historii Rzymu i w historii Kościoła.
Znajdując się tutaj, w tym Sanktuarium, chcę podziękować za wszystkie modlitwy, które są tutaj odmawiane za Kościół i za następcę Piotra, Papieża. Chcę jeszcze bardziej polecić się Waszym modlitwom. Błogosławię z całego serca wszystkich obecnych, Wasze rodziny, chorych i całe środowisko”.
Widzialne świadectwo Maryi
Drugim ośrodkiem duszpasterskim, który Jan Paweł II odwiedził, 1 maja 1988 roku, było Papieskie Sanktuarium Santa Maria „ad Rupes” w Castel Sant’Elia, na terenie diecezji Civita Castellana, oddalone około 50 km na północ od Rzymu. Motywem przyjazdu Ojca Świętego było zakończenie drugiej „Peregrinatio Mariae” po parafiach nowo utworzonej diecezji Civita Castellana. Księża michalici pracują tam od 1 stycznia 1982 roku.
W przemówieniu, zwracając się do wspólnoty michalickiej, Papież powiedział: „Moi drodzy Rodacy, doceniam bardzo fakt, że kilka lat temu przyjęliście z gorliwością i zapałem troskę duszpasterską nad wiernymi przy tej Bazylice Mniejszej. W ten sposób umożliwiacie wiernym, którzy szukają pocieszenia Najświętszej Dziewicy, dostęp do tej świątyni, gdzie oprócz opieki i pomocy Matki Niebieskiej, mogą otrzymać w darze łaskę sakramentów i roztropne rady życia duchowego”.
W dalszej części przemówienia Jan Paweł II zachęcał wiernych do modlitwy, wpatrywania się w Maryję i naśladowania Jezusa. Mówił: „Jeśli, jak Maryja, w postawie modlitewnej pójdziecie za Jezusem, On, Żyjący, poprowadzi Was drogą doskonałości chrześcijańskiej, która nierzadko jest „drogą krzyżową”, drogą naznaczoną przez krzyż, ale na której końcu jaśnieje promieniste światło Zmartwychwstania… Jak sugeruje obraz Matki Bożej „ad Rupes”, na którym Maryja w postawie modlitewnej kontempluje Dzieciątko Jezus spoczywające na jej kolanach, zapraszam Was, abyście jak Ona, byli wytrwali w modlitwie, prosząc Boga o to, aby zrealizował w Was „bycie” chrześcijanami i doprowadził do wypełnienia przedziwnego planu, do którego Was stworzył i powołał”.
Wieczorem, na spotkaniu z wiernymi w Nepi, oddalonym o dwa kilometry od Castel Sant’Elia, w ogrodzie seminaryjnym, Ojciec Święty mówił o roli i znaczeniu sanktuarium: „Maryja, Matka Boga i ludzi, rozsiała swoje Sanktuaria po wszystkich krańcach świata, jako widzialne świadectwo swej woli pozostania zawsze przy każdym z nas, wrażliwa na nasze potrzeby, gotowa przyjść nam z pomocą. Jej dzieci uważają Sanktuarium maryjne za własny dom, ponieważ jest ono domem Matki, i wyruszają z odległych miejsc, aby tu przybyć i złożyć Jej wizytę… Ziemia wasza jest ziemią wiary i gorliwości. Sama nazwa Sanktuarium maryjnego „ad Rupes” powraca echem do epoki grot, które przeobrażone w „laure”, gościły przez wiele lat grupy eremitów poświęcających się wyłącznie kontemplacji i modlitwie”.
21 lat później, 1 września 2009 roku, michalitom powierzona została praca duszpasterska w Nepi.
***
W czasie pielgrzymki do Polski,10 czerwca 1997 roku, Jan Paweł II odwiedził Dom macierzysty księży michalitów w Miejscu Piastowym. Spotkanie miało miejsce przed kościołem zakonnym. Na frontonie kościoła były wypisane słowa błogosławionego ks. Bronisława Markiewicza: „Najwyżej Pan Bóg was wyniesie, kiedy dacie światu Wielkiego Papieża”. Naoczni świadkowie przekazują, że Ojciec Święty popatrzył na ten napis, pokiwał głową i powiedział szeptem: „Znam to, znam…”.
Gdy przy innej okazji, w Rzymie, jeden z michalitów przypomniał Papieżowi prorocze słowa ks. Markiewicza, Jan Paweł II odpowiedział: „Tak, ale ja nie jestem jeszcze tym wielkim”.
ks. Edward Data CSMA
Artykuł ukazał się w lipcowo-sierpniowym numerze „Któż jak Bóg” 4-2014