Teksty Pisma Świętego z II Niedzieli Zwykłej (1 Sm 3, 3b-10. 19; 1 Kor 6, 13c-15a. 17-20; J 1, 35-42) przypominają nam trzy formy mieszkania z Bogiem.
Trzy mieszkania
Pierwszym mieszkaniem Boga w nas jest sumienie. Dekalog jest zapisem Bożego sumienia na kamiennych tablicach. Sumienie to głos Boga skierowany do mnie. Dlatego Samuel uczy się umiejętności słuchania, bo sumienie słucha. I dlatego zwraca się do Boga: „Mów Panie, bo sługa Twój słucha”. Tak opanował umiejętność słuchania głosu sumienia, że autor natchniony odnotował „Nie pozwolił żadnemu słowu upaść na ziemię”. Każde słowo podejmował i wykonywał, żyjąc Dekalogiem w stu procentach. Sumienie posiada każdy człowiek. A jego prawość ma być w życiu nieustannie doskonalona.
Drugie mieszkanie to dom budowany przez Jezusa. Ewangelia przypomina jak Andrzej i Jan opuścili dom budowany przez Jana Chrzciciela i podeszli do Jezusa pytając o adres Jego zamieszkania. „Pójdźcie, a zobaczycie” – usłyszeli. Zobaczyli i pozostali u Niego, czyli zamieszkali u Chrystusa. To mieszkanie jest zbudowane przez ewangelistów. Trzeba się w nim zameldować na stałe. Jezus miał tysiące słuchaczy. Ale oni nie zmieniali adresu zamieszkania. Słuchali Jezusa i wracali do siebie. Bardzo niewielu decydowało się na zamieszkanie z Jezusem. Czynili to tylko ci, którzy uznawali Jezusa za wzór swojego życia i za swego mistrza. Z Mistrzem trzeba zamieszkać na stałe.
Trzecim mieszkaniem jest nasze serce. Jeśli ono wybiera Jezusa, staje się mieszkaniem Ducha Świętego. Po przyjęciu sakramentu chrztu Duch Święty mieszka w naszym sercu. Jeśli popełnimy grzech ciężki, Duch Święty się wyprowadza. A inny duch, a nawet legion, czyli 6 000 demonów zamieszkuje w pustym sercu.
Eksmisja Boga
Jako że jesteśmy dziś świadkami bardzo mocnych uderzeń w te mieszkania, pragnę powiedzieć o nich kilka słów. Najgroźniejszy jest atak skierowany jest przeciw sumieniom. Jednym z ciosów jest tu np. ten wymierzony w dzieci poczęte. O tym trzeba mówić i znamy nazwiska tych, którzy w te dzieci uderzają. My, jako ludzie wierzący, dobrze wiemy, że jest to cios wymierzony nie tylko w życie dzieci, ale i w sumienia tych, którzy dzieci mordują. Prawe sumienie jest skarbem tysiące razy cenniejszym niż ludzkie życie. I wielu ludzi oddaje swoje życie, aby ocalić prawość swojego sumienia. Wiadomo, że sumienie prawe jest fundamentem odpowiedzialności człowieka przed Bogiem. Ludzie głosujący za śmiercią poczętego dziecka mają zniszczoną prawość swojego sumienia. Dziś takich ludzi jest miliony.
Drugim uderzeniem w mieszkanie Boga jest cios w mieszkanie z Jezusem w czterech ścianach Ewangelii. To uderzenie zmierza do tego, by przekonać ludzi ochrzczonych, że wystarczy być słuchaczem Jezusa, a nawet można należeć do Jego fanów i manifestować zachwyt Jego osobą. Po tej linii idzie wielu ludzi należących do ruchów charyzmatycznych. Większość jednak to tylko tłumy słuchające, niewielu z tych ludzi naśladuje Jezusa. On dla nich nie jest wzorem. Świat propaguje setki innych wzorów i wokół nich gromadzi się fanów, w czym bardzo pomagają środki masowego przekazu. To uderzenie w Ewangelię rozumianą jako mieszkanie z Jezusem jest dziś w ramach chrześcijaństwa wyraźnie widoczne.
Jest jeszcze pokusa grzechu ciężkiego. Jeśli jej ulegamy, wtedy Duch Święty wyprowadza się z naszego serca, a Jego miejsce zajmuje Książę tego świata. Jak długo jesteśmy mieszkaniem Ducha Świętego, tak długo jesteśmy do Jego dyspozycji, czyli z Nim pełnimy wolę Ojca Niebieskiego. Jeśli przez grzech ciężki meldujemy u siebie w sercu złego ducha, jesteśmy od tego momentu do Jego dyspozycji.
***
W tej godzinie dziękujemy Bogu za jego trzypokojowe mieszkanie: sumienie, tekst Ewangelii oraz nasze serce. Dziękujemy za prawość sumienia. Dziękujemy za Ewangelię i możliwość mieszkania w niej z Chrystusem przez 24 godziny na dobę. Dziękujemy również za to, że nasze serce jest mieszkaniem Ducha Świętego. Należymy do bardzo małego grona szczęśliwych, którzy posiadają trzypokojowe mieszkanie dla Boga. Sumienie, Ewangelię i serce. Dziękujemy również za otwarcie naszych oczu na trzy programy niszczenia tych mieszkań. Kto zna te programy, a żyje według programu Boga, pełniąc Jego wolę, umie z tymi wrogami Boga i człowieka wygrać.
Ks. prof. Edward Staniek
Opracowanie: Redakcja Homilia wygłoszona 18 stycznia 2018 r. w kościele Sióstr Felicjanek pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Krakowie.
Artykuł ukazał się w marcowo-kwietniowym numerze „Któż jak Bóg” 2-2018. Zapraszamy do lektury!
