MEDYTACJA DZIEWIĄTA
O MODLITWIE UWIELBIENIA Z ANIOŁAMI
Istnienie aniołów należy do prawd naszej wiary. Pośredniczą oni między Bogiem i ludźmi. Aniołowie nie tylko sami oddają doskonałą cześć Bożemu majestatowi, ale ich rola polega również na tym, by wprowadzać człowieka w kult Jedynego i Prawdziwego Boga, by czynić z ludzi krąg adoratorów Najświętszego oraz włączyć w przepiękny „niebiański koncert”, w symfonię „potrójnego Świętego”, poprzez który Aniołowie zanoszą Bogu doskonałe uwielbienie i chwałę. Ta nieustanna adoracja Boga coraz bardziej udoskonala ich wolę i budzi w nich coraz to większe pragnienie oddawaniu Mu należnej czci. Toteż Aniołowie w niebie przyłączają się do Chrystusa i wraz z Nim adorują, uwielbiają i wychwalają Boski majestat, szczęśliwi, że w ten oto sposób mogą „nadać” uwielbieniu Boga jeszcze większą wartość[1].
Na Introit[2]
Błogosław Panu ziemio
I śpiewna harfo mórz,
Ty wietrze, co jesienią
Przeganiasz stada chmur.
Graj Mu na złotych strunach
Słońce wraz z rojem gwiazd
I ty wieczorna łuno
Na chwałę Panu graj.
Dołączcie zgodne pienia
Mieszkańcy górnych nieb,
Dla Pana wszechstworzenia
Niech dźwięczny zabrzmi śpiew.
Aniołowie otaczają i nieustannie adorują Boga
Pismo Święte, tak Starego jak i Nowego Testamentu, ukazuje Aniołów nieustannie uwielbiających Boga. Prorok Daniel w jednym ze swych widzeń zobaczył Boga jako Przedwiecznego, który przybrany w białe szaty zasiadał na tronie, „… tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim” (Dn 7, 10). O podobnej wizji mówi Prorok Izajasz: „… ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim… I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały” (Iz 6, 1.4).
Prorok Micheasz, o czym świadczy zapis w Pierwszej Księdze Królewskiej, „ujrzał Pana siedzącego na swym tronie, a stały przy Nim po Jego prawej i po lewej stronie wszystkie zastępy niebieskie” (1 Krl 22,19). We wszystkich tych przypadkach Bóg zasiada na tronie, a Aniołowie pozostają w pozycji stojącej. Według zwyczajów ogólnoludzkich, przy spotkaniu z kimś, kto jest wyżej postawiony, pozostaje się w takiej właśnie pozycji, toteż należy przypuszczać, że stojąca pozycja Aniołów nie jest tutaj przypadkowa. Najwyraźniej oznacza ona gotowość do służby oraz głęboką cześć wobec Bożego majestatu i trwanie w adoracji.
Aniołowie w tekście Proroka Izajasza adorują Boga, jako „Jedynego Boga”. Ich potrójne wołanie: Święty, Święty, Święty, oznacza, że uznają Go za najwyższą świętość, za „Jedynego Świętego”, czyli za źródło wszelkiej świętości; za Boga, któremu należy się najwyższa cześć. Według Izajasza świętość Boga jest głównym przymiotem, najgłębszym, najbardziej tajemniczym atrybutem Jego Boskiej istoty. Obejmuje ona doskonałość moralną, przede wszystkim jednak dotyczy transcendencji i wyjątkowości Boga. Stąd określenie „Święty Izraela” było wyjątkowym tytułem Boga, którego „chwała” przebywała w Jerozolimie, ale jednocześnie wypełniała całą ziemię[3].
Będąc doskonalszymi od nas stworzeniami, Aniołowie doskonalej aniżeli ludzie uwielbiają Boga „w Jezusie Chrystusie”. Oddają Mu – na miarę ich możliwości – najwyższą cześć i uwielbienie. Warto pamiętać, że aniołom należy się podobny kult jak świętym – cultus duliae. Cześć ta nie polega na poddaństwie, lecz na uznaniu doskonałości, świętości i łaski, jakich Bóg udziela swoim świętym. Kult ten różnił się od cultus latria, który należał się wyłącznie samemu Bogu (kult poddaństwa). W odniesieniu natomiast do Matki Bożej mówiło się wcześniej o cultus hyperduliae, przewyższa Ona bowiem swoja godnością aniołów i ludzi. W chwili obecnej natomiast mówi się tylko, ze Maryi należy się szczególny rodzaj czci[4]. Cześć oddawana aniołom sięga bezpośrednio Boga, Ojca naszego Pana Jezusa Chrystusa, na którego wskazują całym swoim istnieniem i działaniem[5].
Kiedy więc adorujemy Boga Stwórcę w zjednoczeniu z Jezusem Chrystusem, to równocześnie jednoczymy się z Aniołami. Tym samym jesteśmy wraz z nimi włączeni w przepiękny hymn uwielbienia, który „w Jezusie Chrystusie” niesie Bogu doskonałe uwielbienie i chwałę. Nic więc dziwnego, że Święci pragnęli dołączyć do Aniołów, a nawet współzawodniczyć z nimi, w oddawaniu Bogu należnej Mu czci.
Pierwszą Adorującą Pana i najwierniejszą Jego uczennicą jest Matka Najświętsza, Królowa Aniołów. Jej życie było nieustanną adoracją od momentu, gdy pod Jej sercem począł się Jezus. Maryja stała się więc jakby żywym tabernakulum. Przez całe swe życie nosiła w sobie Jezusa, mogła więc Go nieustannie adorować, czyniąc domowe posługi i służąc innym ludziom.
W Akatyście liturgia prawosławna wielbi więc Maryję słowami:
Witaj, głębino nawet anielskim okiem nie zbadana
Witaj, cudzie, o którym słów brak jest aniołom
Witaj, tronie najświętszy Tego, co jest nad cheruby,
Witaj, mieszkanie wzniosłe Tego, co ponad serafy.
Aniołowie zdaja się podlegać Maryi, która jest dla nich pośredniczka łask. O wyższości Maryi nad aniołami naucza św. Jan Damascenski, który mówi o dziewięciu chórach aniołów ozdabiających Świętą Dziewicę i śpiewających Jej pieśni uwielbienia[6]. Niech Królowa Aniołów wyprosi nam łaskę głębokiej modlitwy i dobrego życia.
Pomódlmy się dziś słowami Modlitwy C. K. Norwida,
Maryjo, Pani Aniołów ! – u Ciebie
O Twej korony prosim zmartwychwstanie —
A niech się wola Syna Twego stanie
Na z i e m i – n a s z e j , tak, jako jest w Niebie.
I niechaj wielkie będzie zmiłowanie
Od g ó r y – j a s n e j ku b i e g u n o m – n o c y:
Bo zapatrujem się na krzyżowanie
I «Eloj lamma!…»[7] — wołamy — «pomocy!…»
Maryjo, Pani aniołów, u Ciebie
O Twej korony prosim zmartwychwstanie,
A niech się wola Syna Twego stanie
Na ziemi naszej tak, jako jest w niebie!
Amen.
Boże, Ty z podziwu godną mądrością wyznaczasz obowiązki Aniołom i ludziom, spraw, aby na ziemi strzegli naszego życia Aniołowie, którzy w niebie zawsze pełnią służbę przed Tobą. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen
Kapłan: Pan z wami.
Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, † i Duch Święty. W. Amen
ks. Krzysztof Pelc CSMA
[1] Ks. H. Skoczylas CSMA, Aniołowie adorują Boga, Któż jak Bóg”, https://egzorcyzmy.katolik.pl/aniolowie-adoruja-boga/, [dostęp 10.05.2021].
[2] Ks. F. Ochała, Na Introit, Anioł w poezji, dz. cyt., s. 80.
[3] Por Ks. H. Skoczylas CSMA, Aniołowie. Tamże.
[4] Por. Paweł VI, Marialis cultus, wstęp. http://ptm.rel.pl/czytelnia/dokumenty/dokumenty-papieskie/42-pawel-vi/254-adhortacja-apostolska-marialis-cultus.html#_ftn141, [dostęp 11.06.2021].
[5] Por. Z. Kijas, Aniołowie, dz. cyt., s. 263.
[6] Akatyst ku czci Bogurodzicy, w: Z. Kijas, Aniołowie, s. 260.
[7] «Eloi, Eloi, lamma Sabachtani?» (z łac.) Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?
