Peregrynacja figury św. Michała Archanioła zostawia nieustannie ślad w odwiedzanych parafiach, wspólnotach zakonnych, parafiach i rodzinach. A ten zapisuje się nie tylko w sercach i pamięci ludzi, ale także w księdze pamiątkowej, której karty odsłaniamy.
Trwającej już od pięciu lat Wielkiej Michalickiej Nowennie przed stuleciem zatwierdzenia Zgromadzenia Świętego Michała Archanioła towarzyszy peregrynacja figury z Sanktuarium św. Michała Archanioła z Monte Sant’Angelo. Od 12 kwietnia 2013 roku figura ta peregrynowała po michalickich ośrodkach duszpasterskich i wychowawczych. Kult św. Michała Archanioła rozprzestrzenił się jednak na tyle, że ugościć pragnęło Go również coraz więcej parafii diecezjalnych. W ten sposób postać św. Michała znana na Gargano odwiedziła 670 parafii na terenie wszystkich polskich diecezji, 320 domów zakonnych, a także 120 szkół, domów dziecka, szpitali i domów pomocy społecznej.
Wierni doświadczyli w tym czasie wielu łask płynących z modlitwy za pośrednictwem Wodza Niebieskich Zastępów, a ok. 300 000 osób zdecydowało się na przyjęcie szkaplerzy św. Michała. Złota Księga Peregrynacji to zapis duchowej wędrówki i owoców nawiedzenia figury, który pozostawili w niej proboszczowie parafii oraz przełożeni nawiedzanych placówek i domów zakonnych. Bogactwo treści zachęciło nas do prezentacji niektórych wpisów, które, miejmy nadzieję, umocnią serca czytelników w wyznawaniu hasła Któż jak Bóg!
Zawartość pamiątkowej księgi to zdjęcia z wizyty figury w parafiach, specjalnie przygotowane pocztówki i słowa podziękowań ozdobione ornamentami. Karty Złotej Księgi Peregrynacjito pamiętnik z bardzo osobistego spotkania. Niektóre z nich to małe dzieła sztuki, w które włożono wiele serca, pracy i czasu. A wszystko to, aby mocniej wybrzmiały słowa: „Dziękujemy Ci, Święty Michale”.
W życiu świętych i błogosławionych
Jeden z wymiarów Księgi to zapis relacji jaką ze św. Michałem Archaniołem mieli święci i błogosławieni. Relacja ta wpływała niekiedy na charyzmat całych zgromadzeń zakonnych. Po peregrynacji w domu Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej czytamy wpis o duchowości jego założycielki, s. Marii Karłowskiej: „Archanielskie hasło stanowiło jakoby Jej osobiste wezwanie na specjalną drogę życia, co można rozumieć także jako wskazanie kierunku drogi życia zakonnego i apostolskiego każdej siostry pasterki„.
Silną więź ze św. Michałem Archaniołem miała także kolejna wielka święta Kościoła, Teresa od Dzieciątka Jezus. Siostry karmelitanki przywołują w Księdze jej słowa: „Świętych, do których szczególne miałam nabożeństwo wzywałam, aby mnie wyzwolili z mocy złego ducha. Odprawiałam nowenny i polecałam siebie św. Hilaronowi i św. Michałowi Archaniołowi, do którego z tego powodu gorętsze jeszcze niż przedtem powzięłam nabożeństwo„.
„W chwilach wewnętrznych strapień i udręk powzięłam gorące nabożeństwo do św. Michała Archanioła i nigdy się nie zawiodłam” – takie słowa św. Teresy zapisały za to karmelitanki z Elbląga. W jeszcze innym miejscu czytamy: „Adoruj zawsze z nami Pana Jezusa w Eucharystii„. Można przypuszczać, że słowa Sióstr Służebnic od Wieczystej Adoracji są nawiązaniem do jednego z wezwań litanii do św. Michała Archanioła, który nazywany jest tam „Przewodnikiem w modlitwie”.
Akty oddania i przyjaźni ze świętym bywają w Księdze jeszcze bardziej radykalne. „Bez reszty i na przepadłe” – tak gorliwie powierzały się pod opiekę św. Michała Archanioła Siostry Norbertanki z Imbramowic. Takich przykładów oddania się pod skrzydła ochrony Anielskiego Wodza przywołać można wiele. Dokonywały się one szczególnie po przyjęciu przez uczestników peregrynacji szkaplerza św. Michała Archanioła.
Anioł w dom – Bóg w dom
„Bałem się, że ludzie nie przyjdą – tyle ciepła i pokoju wstąpiło w serca parafian i gości” -napisał proboszcz jednej z nawiedzanych parafii. Inny kapłan, znając troski swojej „owczarni” szczerymi słowami prosił: „Uzdrów to, co chore, ulecz serca zbolałe, daj siły do przełamywania słabości i skłonności do grzechu; złącz rozbite rodziny i czuwaj nad każdą rodziną„.
Kolejny z księży, głoszący konferencje i sprawujący Mszę Świętą podczas peregrynacji, zapisał. „Dziękujemy za trud głoszenia Bożego Słowa i piękne świadectwo wiary i czci św. Michała. Dziękujemy księżom michalitom za to, że stali się wspaniałymi Przekazicielami Orędzia Zbawienia, które mocno wybrzmiało w sercach Parafian„ – czytamy w Księdze słowa wdzięczności.
Ale nie tylko kaplice i kościoły były nawiedzane przez Archanioła. Na Jego szlaku znalazły się też między innymi domy opieki dla osób starszych. Po jednej takiej wizycie czytamy modlitwę opiekunów: „Oddajemy ci wszystkich seniorów, umocnij ich, swoją mocą doprowadź zwycięsko do spotkania z Ojcem Przedwiecznym„. Ze św. Michałem spotykali się także młodzi w świetlicach opiekuńczych i domach dziecka, trafił on też do chorych przebywających w ośrodkach rehabilitacyjnych i opiekuńczych.
Figura św. Michała Archanioła miała także przystanek na mycie i renowację. Pamiątkę po tym postoju pozostawiły w Księdze Siostry Karmelitanki Bose z Tarnowa. Do wpisu dołączona została pocztówka przedstawiająca św. Teresę od Dzieciątka Jezus niosącą serce jako tarczę i miecz oraz cytat: „Twoją bronią powinna być miłość„.
***
Niektóre wspólnoty podejmują po peregrynacji długotrwałe postanowienia, aby jej owoce były bardziej obfite. Bardzo poruszającą praktyką, która umacnia kult św. Michała Archanioła w parafii w Godzikowicach, jest zapoczątkowanie peregrynacji małej figury po domach oraz wprowadzenie w stały harmonogram parafialny nabożeństwa ku czci św. Michała. Pewna parafia pozostawiła zaś po sobie takie zobowiązanie: „Pragniemy dalej oddawać cześć św. Michałowi Archaniołowi przez odmawianie modlitwy papieża Leona XIII po każdej Mszy św„.
Dorota Szumotalska
Poezją i prozą
W Złotej Księdze Pamiątkowej pojawiły się też wiersze. Publikujemy jeden z nich, pozostawiony po peregrynacji w Opolu-Półwsi. Niech złożone w nim wyznanie pomieści wszystkie zapisane na kartach myśli, stając się swoistą modlitwą do Anioła Pokoju:
Któż jak Bóg!
Kiedyś krzyknąłeś
Ruszając na hufce szatańskie.
Teraz my, twoi czciciele,
Chcemy iść w imię Pańskie.
Dziś w świecie – okruchy wiary,
Dziś w świecie – krople miłości,
A grzechu morze rozlane
Po wzgórza nienawiści i złości.
Usypiemy z okruchów wiary
Góry nieskończoności,
Utkamy ze wszystkich kropli
Największy ocean miłości.
I krzykniemy wtedy za Tobą
Święty Michale Archaniele:
„Któż jak Bóg
Naszym Panem i Zbawicielem”.
Artykuł ukazał się w majowo-czerwcowym numerze „Któż jak Bóg” 3-2018. Zapraszamy do lektury!