Wstawiennictwo św. Michała. Jak Archanioł pomaga nam na ziemi?

W czasach współczesnych ks. Bronisławowi Markiewiczowi wzmagające się zło powodowało przeciwdziałanie wielu ludzi, którzy skupiali się w stowarzyszenia i bractwa pod patronatem św. Michała Archanioła. Stowarzyszeniom tych szczególnych odpustów udzielał papież Leon XIII. Co rozumiano przez patronat?

Patron od łacińskiego pater – ojciec, oznacza opiekuna, protektora. Patron to opiekun pewnych miejsc lub osób, orędownik w różnych sprawach. Patron jest kimś więcej niż wzorem duchowym i przykładem gdyż działa on czynnie, wspomagając swych podopiecznych.

Św. Michał jako patron wypełnia swoją rolę przez wstawiennictwo i działanie.

Przez wstawiennictwo, ponieważ oręduje za tymi, którzy u niego szukają wsparcia i pomocy. Skuteczność jego orędownictwa płynie ze zjednoczenia jego woli z wolą Boga. Zna on skutki odłączenia się od Boga na przykładzie zbuntowanych aniołów, więc wyprasza dla ludzi łaski potrzebne do trwania przy Bogu i jego przykazaniach.

Jest tez patronem przez działanie, tzn. że dzięki swej naturze anielskiej może pośrednio i zewnętrznie wpływać na wolę i rozum, bezpośrednio zaś na wyobrażenia i władze zewnętrzne człowieka. Przez swoje działanie może pomagać ludziom w sposób fizyczny.

Ks. Markiewicz za św. Wawrzyńcem Justiniani zalecał, by każdy człowiek obrał św. Michała za patrona. Sam obiera go za patrona instytucji wychowawczych. Jaki widział cel tego kroku? Uważał, że dobro duszy i dzieło zbawienia są narażone na zamachy gorszycieli. Święty Michał jest tym, który zwalcza ustawicznie moc i dzieło piekielnego burzyciela. Walcząc w sprawie Bożej, walczy i w sprawie dzieci Bożych. Dlatego Błogosławiony podkreślał jego rolę w zakładach wychowawczych i obierał za patrona  – by uchronić i zachować wychowywaną przez siebie młodzież od zła.

Św. Michał chroni uprzedzająco, walcząc na przedpolu ze złym duchem knującym podstępy i przygotowującym zasadzki i ataki. Ks. Markiewicz mówił, że warto być pod protektoratem św. Michała Archanioła, bo on zwycięzcą był, jest i będzie – Św. Michał  antychrysta ostatecznie pokona w spółce z wojskiem aniołów i z pocztem wybranych ludzi – jak zwyciężył niegdyś Lucyfera i jego wojsko.

Bł. Bronisław zalecał wychowankom  naśladowanie św. Michała Archanioła w realizacji jego cnót. Pisał: cnoty św. Michała to pokora, czystość, gorliwość o chwałę Boża i zbawienie dusz. Kult św. Michała Archanioła rozumiał jako środek w prowadzeniu walki ze złem, jako praktyczny przejaw wewnętrznej przemiany człowieka, walkę o czystość duszy i wolność od grzechu.

Święty Michał Archanioł był dla Błogosławionego aniołem walczącym z Lucyferem i jego przeklętymi aniołami. Jest tym, który walczy z piekłem, osłania Kościół, ale jest także aniołem pokoju. Walczy dla sprawy Bożej, by w duszach ludzkich i w kościele Chrystusowym na ziemi królował pokój święty. Kościół wzywa go jako anioła świętej walki i anioła pokoju. Św. Michał jest dla ks. Markiewicza duchem czystym, bez grzechu, walczącym z szatanem i wszelkim złem. Zwalcza on moc i dzieło piekielnego burzyciela.

Widział on w św. Michale Archaniele tego, który nieustannie toczy walkę z pychą:

Archanioł ten zwalcza naprzód smoka i jego aniołów jako ojca pychy i przywódcę pysznych, bo od pychy diabeł zaczął. Pychę więc na sam przód strącił do piekła Rycerz Sprawy Pańskiej.

Bł. Bronisław traktuje św. Michała w łączności z Chrystusem. Św. Archanioł jest na rozkazach Pana Jezusa Chorążym zbawienia, który w ręku trzyma zwycięska chorągiew Chrystusowego krzyża. Ks. Markiewicz ukazywał go jako archanioła często ukazującego się ludziom i świadczącego różne przysługi (trzech archaniołów u Abrahama,  przychodzący we śnie do św. Józefa, pocieszanie Chrystusa w Ogrójcu).

 

Według Błogosławionego Św. Michał był aniołem stróżem Pana Jezusa, opiekując się Jego świętym człowieczeństwem. Za św. Grzegorzem Wielkim poucza, iż w każdej większej sprawie dotyczącej Zbawiciela na widownię dziejowa wkracza św. Michał Archanioł. Przytacza zdanie, iż wielu komentatorów Pisma św. twierdzi, że ilekroć jest w nim wzmianka o Aniele Pańskim, odnosi się ona do św. Michała Archanioła.

W Ćwiczeniach duchownych – w konferencji Zwycięski wódz Zastępów Anielskich ukazuje wielkość św. Michała Archanioła i jego rolę w historii zbawienia.,

Pisze tam, że w momencie próby aniołów Św. Michał rozpalony ogniem miłości Bożej gorąco przekonywał inne duchy do uznania przymiotów Boga, oddania mu chwały, a nie pójścia za Lucyferem. Strącił Lucyfera i innych buntowników z wyżyn niebieskich i zasłużył sobie na zajęcie opróżnionego miejsca po Lucyferze, którego na początku Bóg obdarzył godnością księcia i głowy aniołów. Księciem był Lucyferem, a po próbie został nim św. Michał.

Po tej zwycięskiej próbie św. Michał został ubogacony nową łaską Bożą jako uczestnik darów wcześniej nieznanych.

Zajaśniał niezwykłym blaskiem nadprzyrodzonym, stając się najpiękniejszym, najpotężniejszym i w ogóle pierwszym spośród wszystkich duchów anielskich w niebie. Jedynie Królowa Aniołów przewyższa go świętością.

Z tej też racji wzywał do oddawania mu czci  przez wszystkich Polaków: 

Św. Michał jest głównym patronem Kościoła katolickiego i ma prawo do wielkiej czci i nabożeństwa u wszystkich narodów chrześcijańskich, lecz my szczególniej jesteśmy do tego zobowiązani. Cała Galicja czci św. Michała Archanioła jako swego patrona. Lwów doznał od niego kilkakroć pomocy jego w srogim ucisku.

Jednocześnie wyjaśniał, że Najlepiej można uczcić św. Michała Archanioła powściągliwością i pracą, to jest powściągając szczególnie pychę i skłonności  zmysłowe, i pracując nad zbawieniem własnym i drugich.

Idąc za zachętą bł. Bronisława oddajmy się św. Michałowi Archaniołowi:

Św. Michale Archaniele Ciebie dziś obieram za swego orędownika i patrona. Postanawiam Cię czcić i usilnie szerzyć Twoją cześć. Broń mnie w godzinie pokusy. Bądź moją mocą przez całe życie bym nie obraził Pana Boga myślą, słowem lub uczynkiem i szczęśliwie dotarł do Domu Ojca w Niebie. Amen