Wesprzyj nas!
PRENUMERATA

Pierwsze piątki miesiąca. Boże obietnice

„Boża Dziewiątka” to nowa inicjatywa duszpasterska w michalickiej parafii pw. Matki Bożej Królowej Aniołów w Warszawie. adresowana do dzieci i młodzieży szkolnej. Pragniemy pogłębić rozumienie praktyki dziewięciu pierwszych piątków miesiąca i w świetle tych tajemnic formować nasze umysły i serca na wzór Serca Pana Jezusa.

Archanioł Michał broni umierających przed szatanem

To niedobrze, że ludzie tak szybko zapominają o zmarłych, że tak mało ich wspierają. Te biedne dusze nie są w stanie same sobie pomóc. Tylko my możemy im tę pomoc ofiarować – cierpiąc za nie, zwyciężając nasze namiętności, ćwicząc się w pokorze i przebaczeniu, cierpliwie znosząc wady innych ludzi. Tę naszą pomoc można przyrównać do szklanki chłodnej wody, którą podajemy umierającemu z pragnienia.

Św. Michał Archanioł odprowadza dusze do wieczności. Medytacja 5

We pierwszych wiekach Kościoła Archanioł Michał przedstawiany był jako Książę Aniołów; Archanioł, któremu Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. Wierzono także, św. Michał stoi u wezgłowia umierających, kiedy toczy się ostatni bój o ich zbawienie, a następnie towarzyszy duszom zmarłych na sąd Boży. Ze szczególna mocą ten Patron Kościoła walczy o duszę w chwili śmierci człowieka, potem przyprowadza ją do nieba i jako godną wiekuistej światłości przedstawia Najwyższemu.

Krótki wzrok

Kiedy szukam tego, co mam znaleźć często wkurzam się kiedy nie idzie to po mojej myśli. Bóg szuka mnie ciągle i nie traci z oczu. Niestety, ja często patrzę na to, co nisko ze strachem zamiast podnieść głowę i spojrzeć z nadzieją. 

Wizja św. Katarzyny z Genui o czyśćcu. Medytacja 4

Czyściec objawia zarówno sprawiedliwość Bożą jak i Jego miłosierdzie, majestat Jego świętości, tudzież piękność cudowną nieba. Prawda o istnieniu miejsca oczyszczenia skłania nas, byśmy już tu czynili pokutę, a dobrymi uczynkami ulgę przynosili cierpieniom tych, co nas poprzedzili w zejściu z tego świata.

Oczyszczenie w ogniu Miłości. Medytacja 3

Widziałam Matkę Bożą odwiedzającą dusze w czyśćcu. Dusze nazywają Maryję „Gwiazdą Morza”. Ona im przynosi ochłodę. Chciałam więcej z nimi porozmawiać, ale mój Anioł Stróż dał mi znak do wyjścia. Wyszliśmy za drzwi tego więzienia cierpiącego. [Usłyszałam głos wewnętrzny], który powiedział: Miłosierdzie moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe. Od tej chwili ściśle obcuję z duszami cierpiącymi (Dzienniczek, 20).

Medytacja II – Czyściec. Największe cierpienie dusz to tęsknota za Bogiem

„Ujrzałam Anioła Stróża, który mi kazał pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Płomienie, które paliły je, nie dotykały się mnie. Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to jest tęsknota za Bogiem”

Medytacja I. Niebo – cel naszych dążeń

«Śmierć kończy życie człowieka jako czas otwarty na przyjęcie lub odrzucenie łaski Bożej ukazanej w Chrystusie» czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego. «Każdy człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym, który polega na odniesieniu jego życia do Chrystusa i albo dokonuje się przez oczyszczenie, albo otwiera bezpośrednio wejście do szczęścia nieba, albo stanowi bezpośrednio potępienie na wieki». Św. Jan od Krzyża, karmelitański mistyk i poeta powie że «pod wieczór naszego życia będziemy sądzeni z miłości»

Tęsknota za świętością

W momencie śmierci świętych mówi się, że narodzili się oni dla nieba. Ich dusze poszły prosto do nieba, a to znaczy, że już w chwili śmierci byli świętymi: Santo subito. Więcej, całe ich życie było dążeniem do świętości. Osiągnęli świętość jeszcze za swojego ziemskiego życia. Tak było również w przypadku siostry Faustyny, co potwierdził sam Jezus (Dz. 1571).