Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego.

„Bóg nie stworzył kobiety z nóg mężczyzny, aby on panował nad nią, ani z głowy mężczyzny, aby ona panowała nad nim, ale wyciągnął ją spod serca mężczyzny, aby była mu ku sercu.”

Gabriel to imię jednego z najpotężniejszych aniołów Boga. Jest on Jego specjalnym posłańcem w zapowiadaniu niezwykłych wydarzeń zbawczych. Po raz pierwszy spotykamy go w Księdze Daniela, w której podczas niewoli babilońskiej przepowiada przyjście Mesjasza (Dn 8,15). Po raz drugi pojawia się dopiero w NT. Według Ewangelii św. Łukasza Gabriel był posłany do Zachariasza, aby zwiastować narodziny Jana Chrzciciela (Łk 1,11-20), a sześć miesięcy później do Maryi (Łk 1,26-38). Jakkolwiek nieraz już aniołowie zapowiadali narodziny Bożych wybrańców, tym razem narodzić miał się sam Bóg.

Fałszywi prorocy. Nie daj się zwieść!

Linie są wszędzie: na parkingach, żeby wyznaczyć miejsca do parkowania; na pasach dla przechodniów, żeby im wskazać, gdzie mogą bezpiecznie przejść przez jezdnię. Linie maluje się też na boiskach sportowych, aby gracze i sędziowie wiedzieli, gdzie jest pole, a gdzie aut. Linie pomagają określić, gdzie stoimy.

Jak wygląda anioł? Na tak zadane pytanie chciałoby się odpowiedzieć – anioł nie wygląda, ponieważ jest duchem. A jeśli już się ukazuje, czyni to tylko po to, aby jego rozmówcy łatwiej było się z nim komunikować. Wielu artystów zdecydowało się więc przedstawić aniołów wykorzystując symbole, które w ikonografii w sposób umowny oddają ich cechy. Postaramy się przybliżyć znaczenie niektórych z nich, aby bliżej poznać świat Bożych posłańców.

Trzej Aniołowie, którzy w sposób szczególny wymieniani są w Piśmie Świętym, to święci Michał, Rafał i Gabriel. Musimy dążyć do tego, by dowiedzieć się jak najwięcej o tych potężnych książętach i postarać się o to, by oddawać im należną cześć. Św. Tomasz z Akwinu mówi o św. Michale, że jest on „oddechem ducha Zbawcy, który pod koniec świata pokona i zniszczy Antychrysta, tak jak na początku uczynił to z Lucyferem”.

Modlitwa na początek Adwentu

Zapewne do każdego, kto weźmie do ręki Księgę Rut Duch Święty przemówi w inny sposób. Ja chcę zwrócić uwagę na niezwykłą i może współcześnie coraz rzadszą relację, jaka połączyła dwie, bardzo różniące się od siebie kobiety: Rut i jej teściową Noemi, o której pisałam w poprzednim numerze „Któż jak Bóg”. Tą relacją jest przyjaźń, w której obecny był Bóg realizujący zamysł zbawienia wobec wszystkich ludzi.