Jedną z postaci biblijnych, które cieszyły się wielkim autorytetem, był św. Jan Chrzciciel. Sam Pan Jezus powiedział, że między narodzonymi z niewiasty nie powstał większy od Jana (Mt 11,11). Prorokowi znad Jordanu stawiano pytanie: „Co mamy czynić?” (Łk 3,10).

Drugą triadę chórów anielskich stanowią Panowania, Moce (Mocarstwa) i Władze. Moce odpowiadają za prawa rządzące światem stworzonym przez Boga. Ich głównym zadaniem jest kontrola ciał niebieskich, by cały wszechświat działał bez zarzutu według woli Bożej. Znane są jako anioły żywiołów ziemi. Nadzorują pory roku, ruch gwiazd, księżyca, nawet słońce jest im posłuszne.

Jezus nie zajmował się polityką, choć usiłowano go wpleść w jej tryby. Wręcz przeciwnie, wzywał do sprawiedliwości nawet wobec okupanta nawołując: „Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara.” I choć po takiej odpowiedzi Rzymianie nie mieli podstaw, aby go oskarżać, to Jezus był dla władzy zbyt niewygodny i wkrótce oskarżono go o uzurpatorstwo. Ten atak się udał.

Słowo „anioł” (gr. - angelos i hebr. malak) oznacza wysłannika, posłańca. Aniołowie są bowiem wysłannikami Boga do człowieka. Zstępują z Nieba, aby przekazywać orędzie od Boga, obwieszczać Jego wolę, objaśniać proroctwa, a także, aby udzielać nam konkretnej pomocy... Natomiast nie zawsze mamy świadomość, że aniołowie są także naszymi wysłannikami.

Turawa to przepiękne jezioro w województwie opolskim, dawny teren łowiecki Piastów opolskich. Zbiornik ten powstał w wyniku sztucznego spiętrzenia rzeki Małej Panwi. Budowę rozpoczęto w 1933 roku. Po czterech latach pracy powstał tam mur zaporowy o długości 6 km i najwyższym punkcie na wysokości 13 m. Na włościach Turawy było aż 21 stawów rybnych. Do parafii, której patronuje św. Michał Archanioł, należą obecnie: Kotórz Wielki, Kotórz Mały, Turawa i Marszałki – wszystkie będące miejscowościami wypoczynkowymi.

Z ks. Kazimierzem Radzikiem, Przełożonym Generalnym Zgromadzenia Św. Michała Archanioła, spotykam się w jego miejscu pracy i posługi, Kurii Generalnej w Markach. W oczekiwaniu na herbatę, którą ks. Radzik nam osobiście przyrządza, przechadzam się po dużym gościnnym pokoju podziwiając na ścianach wizerunki Jezusa Miłosiernego, św. Michała Archanioła i bł. ks. Bronisława Markiewicza.

Bardzo gorąco dziękuję za wspaniały czas i słowa ks. Roberta, dzięki którym przeniknęła nas Ewangelia i Duch Święty. Początkowo, ku mojemu zdziwieniu, zanosiło się nie na pielgrzymkę, ale na wycieczkę turystyczną. Każdy jednak z nas wiózł ze sobą również walizkę doświadczeń, intencji i podziękowań. Razem uczyliśmy się bycia we wspólnocie, z różnymi od nas ludźmi. Ks. Robert czuwał nad nami dyskretnie, z taktem, wrażliwością i ogromnym sercem. Tylko Pan Bóg mógł ułożyć ten scenariusz…

Tematem VIII Roku Michalickiej Wielkiej Nowenny przed 100-leciem kościelnego zatwierdzenia Zgromadzenia św. Michała Archanioła jest: „Umiłowanie Kościoła i posłuszeństwo władzy kościelnej”.

Nie tylko w dziełach św. Tomasza z Akwinu, ale w całej chrześcijańskiej filozofii średniowiecznej aniołowie byli niezbędni i konieczni; świat bez nich nie mógłby istnieć. Niestety, u progu nowożytności, dobre duchy zostały zdegradowane: przestały być konieczne, stając się bytami możliwymi, probabilistycznymi.

Dzięki życzliwości i zachęcie Redakcji dwumiesięcznika „Któż jak Bóg” dana nam została możliwość, by w każdym numerze podzielić się okruszynami życia z Sanktuarium św. Michała Archanioła i bł. Bronisława Markiewicza w Miejscu Piastowym. Nie tyle będą to jednak wypisy z kroniki, co raczej pocztówki zadziwienia nad Bogiem, który wciąż nas zaskakuje.

Cmentarz to miejsce, na którym uświadamiamy sobie kim jesteśmy i jaki jest nasz doczesny cel. Oczywiście chodzi tylko o cel, w kierunku którego podąża nasze ciało. Bo ciało zmieści się do grobu, natomiast dzieła naszego życia do grobu się nie zmieszczą. Dzieło naszego życia to dzieło ubogacenia tysięcy serc tych ludzi, których w życiu spotkaliśmy.

Siamo pellegrini, siamo figli tuoi, San Michele Arcangelo prega per noi (Jesteśmy pielgrzymami, jesteśmy synami Twymi, Święty Michale Archaniele módl się za nami) – z tą pieśnią na ustach 48 pielgrzymów I Pielgrzymki Anielskiej Krajów Anglojęzycznych kończyło swoje pielgrzymowanie po ziemi włoskiej. Ośmiodniową wędrówkę wypełniała im przede wszystkim modlitwa, ale znalazł się również czas na nawiązywanie nowych przyjaźni. Wszystkie drogi poprowadziły do Rzymu 18 października, w czwartek, kiedy to pątnicy z różnych zakątków Wielkiej Brytanii, a także Irlandii przybyli do hotelu przy parafii św. Oktawiana. Najmłodszy z nich miał 12 lat, najstarszy – 81. Serce każdego wypełniało pragnienie spotkania ze św. Michałem Archaniołem.

Szczęść Boże! Pragnę podzielić się z Wami świadectwami Miłości i Łaski, których dane mi było doświadczyć w blasku Bożego Światła. Doznania moje i przeżycia stały się bowiem źródłem największego szczęścia jakiego doznałam w życiu.

Twój brat był umarły a znów ożył. Zaginął a odnalazł się. (Łk 15, 5) Spotykamy się z Jezusem jako lekarzem. Grzech rozumie On jako chorobę. Można w niej trwać – wtedy to choroba przewlekła. Można w niej umrzeć – i wówczas jest to choroba śmiertelna. Do tej prawdy nawiązuje przypowieści o Synu Marnotrawnym, gdy Ojciec tłumaczy drugiemu synowi, że jego brat był umarły, a ożył.