Choć szczegółowa biografia św. Józefa nie jest nam znana, to jednak z Pisma Św. i tradycji dowiadujemy się o jego niewzruszonej wierze i wytrwałości, godnej podziwu czystości oraz wyjątkowej pokorze. Litania do św. Józefa to zbiór pięknych inwokacji do Oblubieńca Maryi, opiewających jego charakter i cnoty. Wśród wielu wezwań tej litanii znajdujemy również tajemnicze i intrygujące „Postrachu duchów piekielnych”. Skąd ten tytuł?
Wśród znanych tekstów średniowiecznej literatury nie brakuje takich, które wspominają o aniołach. Mówi o nich m.in. „Bogurodzica” (chodzi o dalsze zwrotki, powstałe prawdopodobnie w XV w.), „Posłuchajcie, bracia miła” (pieśń z XV w., znana również jako „Lament świętokrzyski” lub „Planctus”), „Kronika polska” Galla Anonima (z 1 połowy XII w.) i „Rozmyślanie przemyskie” (z połowy XV w.).
Ewagriusz był uczniem Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu. Nic dziwnego, iż kapadocczycy, a przez nich duch egipskiej pustyni i ciągle przytaczanego w tym cyklu Orygenesa, mieli zasadniczy wpływ na jego formację duchowo-intelektualną.
Co takiego jest w postępowaniu dzieci, że Chrystus stawia je za przykład? Wydaje mi się, że ma na uwadze ich zasłuchanie i ufność.
Każdego ranka z radością myślę,
o rozpoczętym dniu nawet wtedy,
gdy wiem, że nadchodzą trudne
chwile. Zawsze chętnie stawiam
im czoła.
,,Aniele Boży, stróżu mój,
Ty zawsze przy mnie stój,
Rano, wieczór, we dnie, w nocy,
Bądź mi zawsze ku pomocy …”
W Kościele katolickim poświęca się aniołom wiele uwagi, czego przejawem są tak liczne obrazy z nimi oraz modlitwy do nich kierowane, a przecież w Kol 2, 18 św. Paweł przestrzegał przed oddawaniem czci aniołom. Czy katolickie praktyki nie są w sprzeczności ze słowami św. Pawła?
Wśród dewocjonaliów nabywanych przy okazji peregrynacji figury św. Michała Archanioła są także białe kamyki, umieszczone w specjalnym relikwiarzu. Czy ma to jakieś znaczenie, czy jest to potrzebne?
Jakie zagrożenia duchowe związane z fascynacją złem dostrzega Ojciec w dzisiejszej kulturze i popkulturze?
Najważniejszym zagrożeniem duchowym jest otwarcie się na grzechy ciężkie poprzez łamanie trzech pierwszych przykazań Dekalogu. Należy do nich idolatria, która dotyczy pierwszego przykazania, grzechy bluźnierstwa związane z drugim przykazaniem oraz grzechy świętokradztwa, które dotyczą wspomnianych trzech przykazań.
Są to podstawowe grzechy ducha, które blokują człowieka na łaskę i otwierają na działanie demonów w podwójnym znaczeniu, ponieważ blokowanie łaski prowadzi do tego, że człowiek jest w rozpaczy, że nie ma sił do życia i podołania swoim obowiązkom.
Kilka kilometrów na północny wschód od Wrocławia znajduje się wioska Długołęka. Parafia i kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła powstały w XIV wieku.
Pojęcie mody najczęściej kojarzy się z troską o wygląd. Ten temat bardzo bliski był już starożytnym chrześcijanom. Św. Jan Chryzostom przez pikantne fragmenty swoich homilii potrafił ustawić przeciwko sobie nie tylko wiele dam dworu, ale i pobożne dziewice.
Podczas wygnania biskup Jan napisał i zredagował bardzo interesujący i bezprecedensowy w dotychczasowej literaturze chrześcijańskiej traktat Kto sam sobie nie szkodzi, temu nikt zaszkodzić nie może, zadedykowany wieloletniej oddanej współpracownicy i przyjaciółce Olimpii. Są to aktualne do dzisiaj rozważania z zakresu filozofii zła, a trzeba wiedzieć, iż powstawały w okresie głębokiej niedoli autora – banity i więźnia, chorego i wyszydzonego przez wielu możnych tego świata.
Pragnę opisać historię jednego z moich „niebieskich” spotkań. Spotkanie „niebieskie”, jak je sama sobie nazywam, jest wydarzeniem bardzo niezwykłym, ponieważ ma swoje główne miejsce w duszy człowieka. W niej się dokonuje, w niej dojrzewa i z niej wydaje owoce. Jest jednak także wplątane w wydarzenia ziemskie – przynajmniej w moim życiu – może po to, by pełniej zrozumieć, co dzieje się w głębi serca.
Gabriele Amorth SSP dał się poznać światu jako najbardziej znany egzorcysta globu – oficjalny egzorcysta Watykanu i diecezji rzymskiej. W swojej kilkudziesięcioletniej posłudze duchowej zmagał się przypadkami niemal beznadziejnymi, udowadniając, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Częścią tej swojej historii o. Gabriele podzielił się z naszym klerykiem, Kamilem.
