Na licznych obrazach Maryję przedstawiano w otoczeniu aniołów. Aniołowie podtrzymują na przykład koronę nad Jej głową. Ten typ obrazów był bardzo popularny w średniowieczu i nosił grecką nazwę Panaghia angheloktistos. Na obrazie w Gietrzwałdzie aniołowie trzymają z kolei jakby transparent z napisem: Ave Regina Caelorum, Domina Angelorum. Wezwanie "Królowo aniołów - módl się za nami" zostało włączone do Litanii Loretańskiej. Maryja była śmiertelnym człowiekiem, a aniołowie to potężne duchowe istoty stworzone na początku czasów. W związku z tym rodzi się pytanie czy słusznie nazywamy Maryję Królową aniołów? Czy człowiek, choćby najświętszy, może być władcą aniołów?

Utrudzone nogi bolały niemiłosiernie, pasek lewego sandała obtarł stopę do krwi. Ledwo dowlókł się do brzegu rzeki, usiadł na kamieniu, zdjął sandały i zanurzył nogi w chłodnej wodzie. Jeszcze bardziej niż stopy bolało go zranione serce. Ukrył twarz w dłoniach i pogrążył się w pełnym cierpienia rozmyślaniu. Nie słyszał śpiewających w nadrzecznych szuwarach ptaków, nie widział połyskujących w słońcu ryb.

Umówmy się, powyższe pytanie nie należy do tych z serii „najłatwiejsze”. Czy w ogóle da się udzielić na nie mądrej i jednoznacznej odpowiedzi? Z takimi właśnie rozterkami zmagają się dzisiejsi chrześcijanie. Gdy poprosiliśmy o głos w tej sprawie wierzących i praktykujących katolików, ich odpowiedzi były pełne empatii, tęsknoty za Jezusem i wielkich emocji.

Dzieciom, których oczy mamione są teraz mrocznością, fajerwerkami czy błędnymi ognikami, tym bardziej potrzeba świateł stałych, jasnych i dobrze widocznych, a które niosą im Anioły, bo takie Światło jest ich żywiołem.

Mała Magda rysując krzyż, zawsze na nim umieszczała serce. Zapytana dlaczego nie maluje Pana Jezusa, odpowiadała z uśmiechem: „Ale to jest Pan Jezus!”. No jasne! Znamy przecież te słowa: „Bóg jest Miłością”, a miłość kojarzy nam się właśnie z sercem.

To było miłe zaskoczenie. Gdy tuż przed Świętami wróciłem na Białoruś z rekolekcji adwentowych prowadzonych w Kanadzie, po Mszy świętej podeszła do mnie najstarsza parafianka i wręczając trzy skserowane, niewielkie karteczki, powiedziała: „To od nas dla księdza”.

Księga Daniela przynosi bardzo wiele informacji o aniołach jako opiekunach narodów. Pojawiają się w niej aniołowie ratujący życie i tłumaczący wizje. Jest też dziwna historia, ukazująca anioła, który w bardzo oryginalny sposób zapewnił strawę uwięzionemu prorokowi Danielowi. Tej niezwykłej opowieści przyjrzymy się dziś bliżej.

Co można wiedzieć o aniołach? Wydaje się, że niewiele. Takie przekonanie jest dzisiaj powszechne, przede wszystkim dlatego, że wiedza o aniołach nie jest uważana za coś „solidnego”. Ona po prostu nie mieści się w naukowym światopoglądzie współczesnego człowieka.

W wielu kościołach na tabernakulum można zobaczyć napis: „Ecce Panis Angelorum”, co znaczy dosłownie: „Oto Chleb Aniołów”. Skąd pochodzi taka nazwa konsekrowanych hostii?